έρευνες έχουν δείξει πως οι παγίδες τύπου φακέλου είναι καλύτερα να κρεμιούνται στις αρχές Ιουνίου (Άσχετα αν οι ελιές δεν είναι ακόμα ευπρόσβλητες, κάτι που γίνεται κατά τις αρχές η τα μέσα Ιουλίου). Επίσης να επισημαίνω πως στις περιοχές στις οποίες το παραγόμενο λάδι χαρακτηρίζεται Π.Ο.Π. απαγορεύονται οι ψεκασμοί κάλυψης με εντομοκτόνα. Επιτρέπονται μόνο οι δολωματικοί. (Ωστόσο, σκέφτομαι, δεν ξέρουμε αν υπάρχει κανένας έλεγχος στην πράξη).
Κάτι ακόμα για τις παγίδες μαζικής παγίδευσης, είτε είναι αυτοσχέδιες είτε του εμπορίου: Δεν είναι σωστό να είναι κίτρινου χρώματος, το κίτρινο χρώμα τραβά όχι μόνο το δάκο αλλά και πολλά άλλα έντομα, πολλά από τα οποία είναι ωφέλιμα. Καλό χρώμα είναι αυτό που έχουν οι παγίδες τύπου φακέλου.
Καταλήγοντας τώρα, όσον αφορά τα «όπλα» που έχουν οι βιοκαλλιεργητές και γενικά όσοι καλλιεργητές δε θέλουν να ψεκάζουν τις ελιές τους με τοξικά εντομοκτόνα, αυτά είναι τα παρακάτω:
Α. Γενικά προληπτικά μέτρα.
Στη συγκομιδή της ελιάς προσπαθούμε να μην αφήνουμε αμάζευτο καρπό στους ελαιώνες. Αν μείνουν στα δέντρα ελιές και προσβληθούν μετά από το δάκο, ο ελαιώνας λειτουργεί ως «υπαίθριο εκτροφείο» δάκων, και την επόμενη χρονιά θα υπάρχει αυξημένος δακοπληθυσμός στην περιοχή.
Αν έχουμε ποτιστικές ελιές ποτίζουμε συντηρητικά, γιατί οι δάκοι προσελκύονται κυρίως από τις φουσκωμένες χυμώδεις ελιές. Η άρδευση πρέπει να είναι στάγδην, και προσέχουμε οι σταλακτήρες να είναι καλά ρυθμισμένοι και να μην έχουμε τρύπες και διαρροές στους αγωγούς, για να μην δημιουργούνται μικρά συντριβάνια και λιμνούλες που ανεβάζουν τοπικά την ατμοσφαιρική υγρασία που τραβά τους δάκους το καλοκαίρι. Το νερό πρέπει να απορροφάται κατ΄ευθείαν από το έδαφος.
Β. Μέτρα άμεσης αντιμετώπισης
Ανάρτηση παγίδων μαζικής παγίδευσης δάκου, όπως αναφέραμε παραπάνω.
Ψεκασμός των ελαιοδέντρων με καολίνη (για απώθηση δάκου). Ένας ψεκασμός αρχές Ιουλίου (λίγο πριν γίνουν οι ελιές δεκτικές σε προσβολή) και ίσως άλλος ένας το φθινόπωρο (αν έχει ξεπλυθεί το υλικό από βροχές). Χρειάζεται καλή κάλυψη της επιφάνειας των φύλλων και των καρπών.
Δολωματικός ψεκασμός με ροτενόνη ή φυσική πυρεθρίνη ή το βιολογικό εντομοκτόνο spinosad (εμπ. ονομασία Success).
Ανάλογα με τις περιστάσεις, χρησιμοποιούμε μία από τις παραπάνω μεθόδους φυτοπροστασίας ή συνδυασμό από αυτές. Πρέπει να ενημερωνόμαστε για την εξέλιξη των δακοπληθυσμών της περιοχής μας παρακολουθώντας τις ανακοινώσεις των αρμόδιων υπηρεσιών. Μπoρούμε επίσης να προμηθευτούμε λίγες παγίδες τύπου Mc Phail να κάνουμε σ΄αυτές τους ίδιους χειρισμούς που γίνονται στο κρατικό σύστημα παρακολούθησης και να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα. Επίσης να μάθουμε να διακρίνουμε το «τσίμπημα» του δάκου (για απόθεση αυγού) και να κάνουμε επί τόπου έλεγχο στον ελαιώνα μας για δακοπροσβολή.
Πέρα από τα παραπάνω, που μπορεί να τα κάνει ένας μεμονωμένος παραγωγός, υπάρχει και μια γενική αρχή που βοηθά ουσιαστικά στη φυτοπροστασία: Το να υπάρχει σημαντική βιοποικιλότητα στο κτήμα με τις ελιές και την ευρύτερη περιοχή. Αυτό σημαίνει να υπάρχει κάποια άγρια βλάστηση, διάφορα άλλα καλλιεργούμενα φυτά, στοιχεία του τοπίου όπως ξερολιθιές, σωροί από πέτρες, γέρικα δέντρα με κουφάλες κ.α., που μπορούν να φιλοξενήσουν φυσικούς εχθρούς του δάκου και άλλων βλαβερών εντόμων, όπως εντομοφάγα πουλιά (κοτσύφια, τσιροβάκοι, κεφαλάδες, παπαδίτσες, κοκκινολαίμηδες κ.α.), και διάφορα έντομα και αρθρόποδα που καταστρέφουν τις προνύμφες και τις νύμφες του δάκου και μειώνουν τους πληθυσμούς τους.
Σε κάποιο βαθμό, οι παραγωγοί, ιδιαίτερα αν έχουν μεγάλα αγροτεμάχια ή μεγάλα οργανωμένα κτήματα με διάφορες καλλιέργειες μπορούν να διαμορφώσουν ένα κατάλληλο τοπίο που μπορεί να αυξήσει την ωφέλιμη ορνιθοπανίδα και εντομοπανίδα. Στην επόμενη ανάρτηση θα αναφερθούμε σε συγκεκριμένα φυτά που είναι σκόπιμο να υπάρχουν μέσα ή δίπλα στους ελαιώνες για βοήθεια στη φυτοπροστασία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου