Συνέχεια στις καλές πρακτικές (2ο μέρος)

Ψυχανθή φυτά (όσπρια): Πολύ μεγάλη  οικογένεια φυτών που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και τα βρώσιμα και κτηνοτροφικά όσπρια (φασόλια, μπιζέλια, φακές, κουκιά, ρεβίθια, φάβα, βίκο, λούπινο, τριφύλλι, μηδική κ.α.). Στις ρίζες των φυτών αυτών μπαίνουν και συμβιώνουν βακτήρια αζωτοδεσμευτικά, που παίρνουν, δηλαδή, το αέριο άζωτο από τον αέρα του εδάφους και το μετατρέπουν σε ενώσεις αζώτου που μπορεί το φυτό να τις αφομοιώσει. (Τα φυτά έχουν μεγάλες ανάγκες σε άζωτο για να μεγαλώσουν και να καρπίσουν, αλλά πρέπει αυτό να βρίσκεται σε ορισμένες χημικές ενώσεις που απορροφούνται από τις ρίζες- το αέριο άζωτο τους είναι άχρηστο). Για το λόγο αυτό, τα ψυχανθή είναι τα φυτά που  κατ εξοχήν προσφέρονται για χλωρή λίπανση, και είναι σκόπιμο να συμμετέχουν στα προγράμματα αμειψισποράς.

Χλωρή λίπανση: Σπέρνουμε ψυχανθή (π.χ. βίκο) στην αρχή του χειμώνα στο ανοιχτό χωράφι ή σε οπωρώνα  και στο τέλος του χειμώνα ή την άνοιξη, την εποχή της άνθισής τους, τα ενσωματώνουμε  στο έδαφος με δισκάροτρο ή περιστροφικό σκαπτικό. Καθώς η χλωρή μάζα των φυτών αυτών αποσυντίθεται μέσα  στο χώμα, δίνει  στο έδαφος οργανική ουσία –που έχει πολλαπλή ωφέλεια για το έδαφος. Επιπλέον, στη διάθεση των δέντρων του οπωρώνα (ή της ετήσιας καλλιέργειας που θα σπαρεί κατόπιν στο ανοιχτό χωράφι), παραμένει το άζωτο από το ριζικό σύστημα των –νεκρών πια- ψυχανθών.