Η κρίση που περνάμε στην Ελλάδα είναι πολλαπλή: Πολιτική, κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντική. Όσον αφορά την πολιτική, το υπάρχον σύστημα του δικομματισμού και των πελατειακών σχέσεων, με δύο κόμματα να εναλλάσσονται στην εξουσία ως αυτοδύναμες κυβερνήσεις, έχει φτάσει πια στα όριά του. Είναι η κύρια αιτία διαφθοράς, αυθαιρεσίας και κακοδιοίκησης. Χρειαζόμαστε ένα καλύτερο μοντέλο διακυβέρνησης και μια ουσιαστική πολιτική κουλτούρα.
Κυβερνήσεις συνεργασίας (με κόμματα που συμμετέχουν σε ισότιμη βάση στη διακυβέρνηση μετά από λεπτομερειακή προγραμματική συζήτηση) θα μπορούσαν να είναι βασικό συστατικό ενός νέου μοντέλου, χρήσιμου για μια σταδιακή έξοδο της χώρας από την πολιτική –και όχι μόνο- κρίση. Αρκεί να υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών, διαφάνεια, ουσιαστικός διάλογος για τα διάφορα θέματα, εμβάθυνση της δημοκρατίας.
Κι ενώ μια τέτοια προοπτική θα έπρεπε να «ζυμώνεται» στην κοινωνία, τα κυρίαρχα ΜΜΕ (κυρίως τηλεοπτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας), αυτά τα ίδια που διαπλέκονται χρόνια τώρα με την πολιτική εξουσία, που αποπροσανατόλισαν συστηματικά τον ελληνικό λαό από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, συνεχίζουν την τρομοκρατία: «Το φάσμα της ακυβερνησίας πλανάται πάνω από τη χώρα»! Αυτό είναι το σλόγκαν που επαναλαμβάνουν, με τη γνωστή ξύλινη γλώσσα των δελτίων ειδήσεων, κάθε φορά που οι δημοσκοπήσεις για «πρόθεση ψήφου» δεν βγάζουν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Φάσμα, δηλαδή φάντασμα, δηλαδή κάτι το μυστηριώδες και επικίνδυνο……
Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, και τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Αντίθετα, η εμπειρία της δυτικής Ευρώπης έχει να επιδείξει πολλά θετικά παραδείγματα. Φυσικά και δεν είναι πανάκεια. Μπορεί όμως σίγουρα να βελτιώσει την κατάσταση περιορίζοντας την αυθαιρεσία και διάφορες ανόητες –συχνά καταστροφικές- αποφάσεις, μια και οι αναγκαίοι συμβιβασμοί που πρέπει να γίνουν ανάμεσα στους εταίρους δίνουν περιθώριο για κάποια νηφάλια διαβούλευση. Θα είχαμε φτάσει ως χώρα στη σημερινή κατάντια αν το ΠΑΣΟΚ δεν είχε καταφέρει να πάρει αυτοδυναμία στις εκλογές του 2009; Μάλλον όχι. Εδώ φαίνεται και η ανάγκη για ένα δίκαιο εκλογικό σύστημα. Το αίτημα για απλή αναλογική παραμένει επίκαιρο.
Φυσικά και δεν φτάνει μόνο η συνεργασία μεταξύ κομμάτων, κυβερνητική ή όχι για να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο. Χρειάζεται και η συμμετοχή των πολιτών με τρόπο πολύ πιο δραστικό από την ψηφοφορία για εκλογή βουλευτών μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Και υπάρχουν πολλές ιδέες που μπορούν να εφαρμοστούν, αρκεί να υπάρξει πολιτική βούληση. Σε επόμενο σημείωμα θα αναφέρουμε μερικές.
(Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα "Μεσόγειος" Ηρακλείου Κρήτης 15-5-2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου