Διάβρωση εδάφους - τί σημαίνει η λάσπη που κατεβάζει ο Κλαδισός

H «ΛΑΣΠΗ» ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ….


Κε διευθυντή,
στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας σας (26-1-10) δημοσιεύτηκε μικρό κείμενο του συνεργάτη σας Γ. Γεωρ.. Συνοδευόταν απο μια εντυπωσιακή φωτογραφία των εκβολών του Κλαδισού, με τα νερά της θάλασσας σε μεγάλη έκταση να έχουν πάρει το χρώμα της λάσπης που κατέβαζε το ποτάμι, ως αποτέλεσμα της έντονης βροχόπτωσης. Το σχόλιο είχε να κάνει με την πιθανότητα στα φερτά υλικά που κατέβαζε το ποτάμι στη θάλασσα να περιλαμβάνονταν και απόβλητα ελαιουργείων ή άλλοι ρυπαντές.
Το πρόβλημα της ρύπανσης των ποταμών και ρεμάτων της Κρήτης είναι βέβαια σημαντικό, αλλά στην περίπτωση του συγκεκριμένου φαινομένου, που παρατηρούμε μετά από κάθε έντονη βροχή, της θάλασσας δηλαδή που βάφεται καφέ στις εκβολές τους, το πιο τραγικό –και το κυρίαρχο περιβαλλοντικό πρόβλημα- είναι αυτή ακριβώς η λάσπη. Γιατί αυτή η λάσπη που κατεβάζουν τα ποτάμια είναι λεπτόκοκκο χώμα, το πιο γόνιμο, και χάνεται από τις γεωργικές –κυρίως- εκτάσεις (και από τις υποβαθμισμένες δασικές). Είναι αποτέλεσμα της διάβρωσης του εδάφους, που είναι αποτέλεσμα των λαθεμένων καλλιεργητικών πρακτικών.
Για να δημιουργήσει η φύση 20-30 εκατοστά γόνιμου εδάφους χρειάζεται συνήθως αιώνες. Όμως αυτό το στρώμα εδάφους που μας τρέφει, μπορεί να χαθεί –χωρίς επιστροφή- σε λίγα χρόνια, αν, π.χ. είναι σε πλαγιά με μεγάλη κλίση και οργωθεί, ή είναι σε πλαγιά σε μικρή κλίση και γίνει όργωμα με λάθος τρόπο, ή αν αποψιλώνεται συνεχώς κ.λ.π. (Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες πρακτικές για τη σωστή διαχείριση του εδάφους, που πολύ συχνά δεν τηρούνται). Αν δέν γίνεται σωστή διαχείριση, το επιφανειακό χώμα παρασύρεται από τα νερά της βροχής και καταλήγει στις λίμνες, τα ποτάμια και τη θάλασσα. Αυτή είναι η διάβρωση του εδάφους.
Τα καφετιά νερά των εκβολών, λοιπόν, (πρέπει να) μας θυμίζουν το τεράστιο αυτό πρόβλημα –πολύ έντονο στην Ελλάδα- και το έγκλημα που κάνουμε εις βάρος των μελλοντικών γενεών, με το να καταστρέφουμε αυτόν τον βασικό πόρο για την ανθρώπινη επιβίωση που είναι το έδαφος. Αξίζει να τελειώσω αυτό το σημείωμα με τα λόγια ενός παλιού γεωπόνου και καθηγητή, του Ευελπίδη Χρυσού:
«Ο λαός που αφήνει το χώμα του να φεύγει,
θ’ αναγκαστεί στο τέλος να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο»


Γιώργος Βλοντάκης
Γεωπόνος- Περιβαλλοντολόγος

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χανιώτικα Νέα» στις 29/1/2010)