Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ
Εδώ και κάμποσους μήνες βιώνουμε στην Ελλάδα με οδυνηρό τρόπο μια πολυσύνθετη κρίση (πολιτική, κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντική). Είναι «η κρίση που μας άξιζε», μετά από δεκαετίες κυριαρχίας ενός καταστροφικού πολιτικοοικονομικού μοντέλου που γιγάντωσε τη διαφθορά, οδήγησε την οικονομία της χώρας στις «φούσκες» και στις αεριτζίδικες δραστηριότητες, πλούτισε μια μειοψηφία και διέλυσε τον κοινωνικό ιστό. Το σόκ από την ουσιαστική χρεωκοπία του κράτους και την επίσημη υπαγωγή της χώρας στον έλεγχο της Ε.Ε., Κ.Τ.Ε και Δ.Ν.Τ. οδήγησε στη συνειδητοποίηση του πολιτικού και οικονομικού αδιεξόδου.
Η συζήτηση τώρα έχει ανάψει σε εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες, blogs, στα καφενεία, στο δρόμο. Παθογένειες της νεοελληνικής πολιτικής και οικονομικής ζωής και της κοινωνίας, προβληματικές νοοτροπίες και συμπεριφορές εξετάζονται και κριτικάρονται. Αιωρείται στην ατμόσφαιρα και ένα περίεργο αίσθημα συλλογικής ενοχής. (Φταίμε άραγε όλοι το ίδιο;;;;).
Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες η ελληνική κοινωνία φαίνεται να κοιτάζεται στον καθρέφτη με αυτοκριτική διάθεση. Πόσο όμως θα εμβαθύνει σ’ αυτό που βλέπει; Οι συλλογικότητες και τα άτομα θα αναγνωρίσουν τα λάθη τους και το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί; Η κριτική στο ελληνικό πολιτικό δικομματικό πελατειακό σύστημα -για τη μακροζωία του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων φέρει ευθύνη- θα οδηγήσει σε μια νέα, ζωντανή, πλατειά συμμετοχική αντίληψη για την πολιτική δράση (ενεργοί πολίτες που παίρνουν τα προβλήματα στα χέρια τους και δεν εξαρτώνται από τους επαγγελματίες πολιτικούς) ή σε μια συνολική απόρριψη της πολιτικής, στην παραίτηση, στην τυφλή βία και τον αλληλοσπαραγμό;
Θα υπάρξει συνειδητοποίηση και παραδοχή των αιτίων της κρίσης; Υπάρχει δυναμική στην ελληνική κοινωνία για δημιουργικές δράσεις ή αυτή θα στραφεί σε «στρουθοκαμηλισμό», αναζήτηση «αποδιοπομπαίων τράγων» (π.χ. οικονομικοί μετανάστες) και νέων ηγετών - «σωτήρων»; (Ο κ. Μπερλουσκόπουλος περιμένει στη γωνία).
Η απάντηση εξαρτάται από τον καθένα μας.
Γ. Βλοντάκης
Μια κρίση είναι συνέπεια λανθασμένων διαδοχικών επιλογών,όμως και ευκαιρία αναδιάταξης. Πήραμε τη ζωή μας λάθος κιαλλάξαμε ζωή....λέει ο ποιητής,όπως και ο γνωστός συγγραφέας για την ευθύνη. Να αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ........
ΑπάντησηΔιαγραφή«Μην προσποιούμαστε πως τα πράγματα θα αλλάξουν αν συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Μία κρίση μπορεί να αποδειχθεί πραγματική ευλογία για κάθε άνθρωπο, για κάθε έθνος. Επειδή όλες οι κρίσεις φέρνουν πρόοδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δημιουργία γεννιέται μέσα από την οδύνη, ακριβώς όπως η μέρα γεννιέται μέσα από το σκότος της νύχτας. Μέσα στην κρίση γεννιέται η επινοητικότητα, οι ανακαλύψεις και οι μεγάλες στρατηγικές. Εκείνος που ξεπερνά την κρίση, ξεπερνά τον εαυτό του χωρίς να εξαντληθεί. Εκείνος που αποδίδει την αποτυχία του σε μία κρίση υποβιβάζει το ταλέντο του και δίνει περισσότερη σημασία στα προβλήματα παρά στις λύσεις. Η ανικανότητα είναι η πραγματική κρίση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των λαών και των εθνών είναι η νωχελικότητα με τη οποία προσεγγίζουν τις λύσεις των προβλημάτων τους. Δεν υπάρχει πρόκληση χωρίς μία κρίση. Χωρίς τις προκλήσεις η ζωή γίνεται ρουτίνα, ένα αργό βασανιστήριο. Δεν υπάρχει αρετή χωρίς κρίση. Μόνο μέσα σε κατάσταση κρίσης μπορούμε να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Χωρίς την κρίση, κάθε άνεμος μετατρέπεται σε τρυφερό άγγιγμα. Κάθε αναφορά σε μία κρίση, απλά την προμοτάρει. Το να μην μιλάς για μια κρίση προάγει τον κομφορμισμό. Αντιθέτως, ας δουλέψουμε σκληρά! Ας σταματήσουμε, μια για πάντα, την μαινόμενη κρίση που αντιπροσωπεύει την τραγωδία της άρνησής μας να την αντιμετωπίσουμε!»
TO ΠΑΠΑΠΑΝΩ ΜΗΝΥΜΑ ΜΟΥ ΕΣΤΑΛΘΗ ΣΕ ΜΗΝΥΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ.