Πιστεύω πως η ελληνική κοινωνία βλέπει με συμπάθεια τις
κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών γιατί
καταλαβαίνει πως έχει να κάνει με έναν αγώνα που δεν αφορά μόνο έναν
επαγγελματικό κλάδο και τα προβλήματά
του, αλλά αφορά την υπεράσπιση ενός σημαντικότατου
δημόσιου αγαθού που απειλείται από τις επιλογές της «τρόικας» και των πιστωτών.
Είναι μια μάχη –σημαντική μάχη- στον μακρόχρονο πόλεμο που γίνεται ενάντια
στα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και γι αυτό αφορά
όλη την κοινωνία, και όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους
γονείς τους.
Καλή, λοιπόν, η συμπάθεια, αλλά πρέπει να
εκφραστεί έμπρακτα. Ο κάθε ένας
μπορεί να κάνει μερικά απλά πράγματα. Αναφέρω ενδεικτικά μερικά:
·
Φυσική παρουσία
στις συγκεντρώσεις, πορείες κ.α. εκδηλώσεις. Είναι σημαντικό να μην έρχονται
μόνο οι συνήθεις πολιτικοποιημένοι αλλά και όλος ο κόσμος. Αν δεν έχετε πάει
ποτέ σας σε διαδήλωση, κάντε τώρα την αρχή! Μπορεί και να σας αρέσει…..